A imaxe en movemento

Historicamente o cine foi un recurso que chegou a incorporarse a algúns centros educativos, pero o seu custo económico e a dificultade para adquirir copias, xunto coa aparición de novos recursos fixo que a súa existencia na actualidade practicamente desaparecera.
Posteriormente o magnetoscopio ou reprodutor de vídeo foi un recurso que adquiriu unha difusión moi importante en todo o sistema educativo, e aínda na actualidade é un recurso que se emprega nalgúns centros escolares. Pero as actuais cámaras de vídeo e os novos soportes dixitais fan que o emprego da imaxe en movemento sexa un recurso ao alcance de calquera centro.

Para ampliar a información sobre o traballo co vídeo na aula podes ver a información do curso do Ministerio de Educación pulsando sobre o botón da esquerda.
A facilidade de utilización do vídeo levou a unha desatención á hora de traballar con el, polo que cumpriría recordar algunhas características de uso:

• En primeiro lugar é preciso lembrar que é un material que pode ser de uso cotiá na aula xa que non require unhas condicións de uso especiais.
• O profesorado ten que intervir na sesión na que estea a reproducir un vídeo como en calquera outra clase, non para controlar a atención do alumnado senón para contestar dúbidas que aparezan.
• A proxección de vídeos dentro da clase non debe ser considerado como un recreo ou tempo morto senón como unha actividade educativa máis.

Como se indicou, as cámaras de vídeo teñen un emprego na educación moi estendido debido a algunhas das súas características, como por exemplo:

• Rexistro permanente, con facilidade para a súa conservación, clasificación e utilización.
• Posibilidade de gravación-emisión inmediata, así como de borrado e regravación, en caso necesario, utilizando o mesmo soporte.
• Posibilidade de detención e repetición de imaxes, no momento que interese.
• Posibilidade de realización de montaxes, de secuenciación de planos, escenas..., de acordo coa mensaxe que se queira transmitir.
• Facilidade de visionado, sen condicións especias de escurecemento da sala.
• Facilidade de manexo.

Estas características outórganlle a este recurso moitas posibilidades educativas:

• Para a formación do profesorado.
• Microteaching.
• Cintas demostrativas de técnicas pedagóxicas.
• Cintas orientadas á comprensión do contorno social dunha escola ou grupo de escolas.
• Análise do funcionamento de centros docentes.
• Elaboración e difusión de gravacións con contidos didácticos realizados polo propio profesorado.
• Emprego de gravacións realizadas especificamente por casas comerciais que serven de base para a explicación dun tema.
• Aprendizaxe da linguaxe do vídeo por medio de obradoiros tanto para o profesorado como para o alumnado.
• En educación de nenos e nenas con deficiencias sensoriais, motrices, etc.
• Como función de espello para que as crianzas poidan comprobar o seu comportamento e evolución.
• Como rexistro minucioso da evolución, reaccións e respostas na aula para a súa análise.
• Na formación permanente e de persoas adultas.
• Centrándonos de maneira especifica na educación infantil as posibilidades educativas podémolas circunscribir ás seguintes:
• Función curricular

As gravacións permiten facer presentes determinadas realidades naturais e sociais que non están próximas, ou que aínda que o estean, quérese ter sobre elas unha visión distinta. Tamén poden axudar na elaboración da identidade e a autonomía persoal e potenciar as capacidades dos nenos e nenas, por este motivo, as imaxes que se utilicen na escola infantil deberán empregar unha linguaxe correcta, adaptada á infancia, expresiva e claramente vocalizada para servir de axuda na adquisición dos contidos especificados no currículo. 

Para ampliar a información sobre o traballo co vídeo na escola infantil podes ver o seguinte documental de Olaia Sendón realizado nas escolas infantís de Galiza:

• Función motivadora

Débese aproveitar o poder de atracción que exercen na infancia as imaxes proxectadas e animadas. Procurando que as gravacións presenten imaxes que lles resulten familiares e que estean adaptadas á súa capacidade perceptiva. Para evitar o cansazo a duración de cada unha das proxeccións non debe superar os 10 ou 15 minutos e presentar un so concepto en cada proxección.

• Función lúdica

Os programas de vídeo ou televisión deben ter unha presentación atractiva e divertida, para constituírse nun xogo máis e incitar a xogos posteriores, debe estimular a actividade infantil e non substituíla.